حرفهای ماهنوز ناتمام

                                        تا نگاه می کنی

                                                                  وقت رفتن است.....

من‌صدهزاجمعه‌طلب‌دارم‌ازخدا

این‌جمعه‌هابدون‌تو‌آقاحساب‌نیست

دوران بقاچوبادصحرابگذشت

تلخی وخوشی وزشت وزیبابگذشت

پنداشت،ستمگرکه جفابرماکرد

درگردن اوبماندو برمابگذشت

مردی که جامه ندارد،هیچ،به اتفاق

بهتر ز جامه ای،که دراوهیچ مردنیست

اگر زباغ رعیت،ملک خوردسیبی
بر آورند غلامان،درختها از بیخ

روزی به دلبری نظری کردچشم من

زان یک نظر،مرا دو جهان ازنظرفتاد

اگرچه پیش خردمندخامشی ادب است

به وقت مصلحت آن به که درسخن کوشی

دوچیز طیره عقل است:دم فروبستن

به وقت گفتن و،گفتن به وقت خاموشی

باز   محرم رسید   ماه عزای    حسین

سینه ما می شود کرب وبلای حسین

آن نخل ناخلف که تبر شد زما نبود

مارا زمانه گر شکند ساز می شویم

شنیده ام سخنی خوش که پیرکنعان گفت

فراق یار نه  آن می کند که بتوان گفت

حدیث حول قیامت که گفت واعظ شهر

کنایتیست که از روزگار هجران  گفت